Liczne w okresie międzywojennym sklepy z tańszą gotową odzieżą umożliwiały każdej pani podążanie za najnowszymi trendami w modzie. W latach 20. XX w. prawdziwym przełomem stało się wykorzystanie na szeroką skalę tanich tworzyw sztucznych, początkowo głównie celuloidu. Najpierw używano ich głównie w produkcji ram torebek jako substytutów kości słoniowej i szylkretu. Dzięki łatwości kształtowania celuloidowe ramy były wypełnione skomplikowanymi wzorami ornamentalnymi i figuralnymi. W latach 30. XX w. z tworzyw sztucznych wyrabiano już całe torebki. Dzięki niewysokiej cenie i łatwości formowania były one idealnym materiałem dla produkcji masowej. Torebka o awangardowej formie stała się produktem dostępnym dla każdej, nawet niezamożnej kobiety, która zapragnęła być modna. W drugiej połowie XX w. coraz większa różnorodność i coraz wyższa jakość tworzyw sztucznych pozwalały zarówno na uzyskiwanie znakomitych imitacji szlachetnych materiałów, jak i na tworzenie kreacji w pełni wykorzystujących zalety nowego tworzywa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz