Około 1910 roku moda na suknie w stylu „empire” sprawiła, że powróciły „reticules”, przybierając najczęściej formę miękkich dzianych woreczków. W tym samym czasie, pod wpływem Paula Poireta, stały się modne błyszczące, niezwykle barwne torebki z paciorków szklanych, cekinów oraz koronek i bogatych haftów, nieraz wręcz przeładowane zdobieniami. W latach 20. XX w. zaczął obowiązywać bardzo wyraźny makijaż, mocno podkreślający oczy i usta. Kobiety zaczęły też publicznie palić papierosy. Nawet niewielka torebka balowa musiała zatem zmieścić przynajmniej puder i szminkę, a często również papierośnicę. W latach 30. torebki nadal wykonywano ze strasów, cekinów, szklanych paciorków lub srebra, ale były one niewielkich rozmiarów. Moda na torebki balowe z połyskliwych, przyciągających wzrok materiałów trwała jeszcze przez całe półwiecze po II wojnie światowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz